خورنیوز:«اعتراف» در سال 88، با نام برخی سیاستمداران اصلاحطلب گره خورده بود، اما بودند حامیان دولتی که آنها نیز اعتراف کردند، اعترافاتی که نه محکومیت سیاسی به همراه داشت و نه محکومیت قضایی.
هجدهم تیرماه 1388، روزنامه ایران بری منتشر کرد مبنی بر این که «اکثر متهمین سیاسی بازداشت شده ضمن اعتراف به اعمال مجرمانه خود در جریان اغتشاشات و سازماندهی شده بودن آن، اظهارات قابل توجهی داشتهاند.»
اگرچه خبر ایران راجع به اعتراف اکثریت متهمین سیاسی درست از آب در نیامد، اما همان گونه که این روزنامه خبر داده بود «یکی از چهرههای برجسته جریان دوم خرداد که از نزدیکان حزب کارگزاران نیز هست ضمن ابراز ناراحتی از بازی خوردن در جریانات اخیر اعترافات مهمی در این زمینه داشت.»
«اعتراف» و «مناظره» دو کلیدواژه اتفاقات سال 88 بودند. مناظرههایی که برخی عقیده داشتند مسیر انتخابات را تغییر دادند، برخی اعتقاد داشتند حرام بود، برخی معتقد بودند تخلف بود و برخی ریشه حوادث پس از انتخابات را در آنها میدیدند.
درباره مناظره در اینجا بخوانید.
اما «اعتراف» وجه دیگری داشت. سه هفته پس از خبر روزنامه ایران بود که اعترافات محمدعلی ابطحی و محمد عطریانفر در دادگاه از رسانه ملی پخش شد و حوادث پس از انتخابات را وارد فاز تازهای کرد.
اعترافات اصلاحطلبان به همین دو تن محدود نماند و بعدتر حجاریان، عبدالله مومنی، هدایت آقایی، شهاب طباطبایی و سعید شریعتی هم به این قافله پیوستند، اما از سوی جریان غالب در انتخابات نیز کمکم اعترافاتی پدیدار شد.
اگرچه نخستین بار «علی مطهری» از حامیان انتخاباتی محسن رضایی این مسئله را مطرح کرد و بر آن پای فشرد که اقدامات محمود احمدینژاد نیز به اندازه کاندیداهای معترض در این مسئله سهیم بود، اما ماهها طول کشید تا افرادی از پیرامون احمدینژاد نیز چنین اعترافی کنند.
نخستین بار غلامحسین الهام در ابتدای بهمن ماه 88 بود که حضورش در میتینگ تبلیغاتی احمدینژاد را اشتباه خواند. غلامحسین الهام در خرداد سال گذشته به طور همزمان حقوقدان شورای نگهبان و سخنگوی دولت بود. مسئلهای که در کنار حمایت صریح وی و آیتالله جنتی از احمدینژاد موجب شده بود تا معترضین به نتایج انتخابات بیطرفی شورای نگهبان را در نظارت بر انتخابات نپذیرند.
این گونه بود که غلامحسین الهام بعد از گذشت هشت ماه از حضورش در میتینگ تبلیغاتی محمود احمدی نژاد در مصلای تهران، پذیرفت که حضورش در آن مراسم به عنوان یک عضو حقوقدان شورای نگهبان «اشتباه» بوده است. غلامحسین الهام، مانند برخی سیاستمداران اصلاحطلب این جمله را به زبان آورد که «اعتراف می کنم که اشتباه کردم.» اگرچه اشتباهات آنان منجر به محکومیت قضایی شد.
الهام در این باره گفت: «من خیلی جاها برای سخنرانی دعوت شده بودم اما نپذیرفتم و در ضمن آن روز من برای سخنرانی به آنجا نرفته بودم. موج مردم مرا روی دست به سمت جایگاه کشاند که با نرسیدن آقای احمدی نژاد به جایگاه، ترس از آن داشتیم که کسی در آن ازدحام بمیرد. در آنجا من اعلام کردم که آقای احمدی نژاد نتوانستند خودشان را به جایگاه برسانند و چند دقیقهای هم در مورد مسائل کلی صحبت کردم. البته اگر آن اضطرار هم نبود بنده سخنگوی ایشان بودم و مردم مرا نیز با این سمت میشناختند اما من اعتراف میکنم که اشتباه کردم، ولی اضطرار بود.»
پس از این «اعتراف» به «اشتباهِ» از سر «اضطرار» در اسفندماه سال 88، مهدی کلهر، مشاور محمود احمدینژاد نیز به برخی اشتباهات انتخاباتی ستاد متبوعش اعتراف کرد. وی گفته بود: «بنده عناصر بسیار نزدیک به دولت را می شناسم که در ایجاد فضای نامناسب نقش داشته اند. کسانی که میدان ولی عصر را پس از انتخابات به جشن پیروزی تبدیل کردند. این افراد اشتباه کردند. اشتباه بزرگی هم کردند.»
جشن پیروزی احمدینژاد و اظهار نظر وی راجع به خس و خاشاک بودن عدهای قلیل -که خود تاکید دارد کسانی جز 40 میلیون نفر رایدهنده بوده اند- از نظر بسیاری چونان بادی بود که بر آتش زیر خاکستر بدمد و آن را شعلهور سازد.
کلهر گفته بود: «من که نماینده دکتر احمدی نژاد بودم نمی دانستم همچون جشنی را تدارک دیده اند.» البته کلهر به اشتباه دیگری نیز اشاره کرد. «اشتباه مناظره.» کلهر عقیده داشت رای احمدینژاد حدود 30 میلیون بود و 4 میلیون آن را در مناظره با موسوی از دست داد که 25 میلیون رای آورد.
کلهر گفته بود: «نتیجه انتخابات من را اصلا شوکه نکرد. 5 شب قبل از رای گیری تعداد رای احمدی نژاد 25 میلیون نفر بود که چهار میلیون آن را در مناظره با موسوی از دست داده بود وگرنه حدود 30 میلیون رای داشت. احمدی نژاد برخلاف مناظره با دکتر محسن رضایی که یک مناظره منطقی بود در مناظره با موسوی خوب عمل نکرد.»
کلهر هم اعترافاتی کرد که البته محکومیتی نداشت، نه قضایی و نه سیاسی. شاید تاریخ بیشتر درباره اعترافات بنویسد. سال 88 حرف بسیار زیاد دارد.
فرارو